Szkolenia i kursy

• hamowanie nieprawidłowych odruchów,
• wyzwalanie ruchów jak najbardziej zbliżonych do prawidłowych,
• wpływanie na nieprawidłowe napięcie mięśni poprzez podwyższanie obniżonego napięcia i obniżanie napięcia wzmożonego,
• wykorzystywanie i utrwalanie prawidłowych ruchów podczas codziennych czynności – zabawy, kąpieli, zabiegów pielęgnacyjnych.

Metoda Vojty powstała w latach 40-tych XX wieku. Twórcą tej metody był Vaclav Vojta. Metoda ta polega na wywołaniu u dziecka globalnych kompleksów ruchowych nie wywołujących bólu – odruchowego obrotu i odruchowego pełzania poprzez drażnienie określonych miejsc (stref wyzwalania) na ciele dziecka, które ułożone jest w pozycji aktywującej (na brzuchu, na plecach, na boku).

• Reakcja, którą wywołujemy dzieje się poza wolą dziecka. Jednocześnie zostaje przyłożony odpowiedni opór. Dla dziecka jest to ciężka praca oraz odczucie dużego dyskomfortu wobec którego ma ono prawo wyrazić swoją dezaprobatę i niezadowolenie przez płacz. Ta sytuacja powoduje czasem złe zrozumienie terapii Vojty u osób nie znających i nie rozumiejących tej metody. 
• Bliski kontakt dziecka z rodzicami służy nie tylko usprawnianiu ale i budowaniu oraz wzmacnianiu więzi emocjonalnej między dzieckiem a rodzicem. 
• Rehabilitacja metodą Vojty nieodzownie łączy się z koniecznością czynnego włączenia się rodziców dziecka w proces usprawniania. Efekt terapeutyczny w dużej mierze zależy od stopnia zaangażowania się rodziców. Terapeuta uczy rodziców sposobu wykonywania ćwiczeń, których rodzaj zależy od indywidualnych problemów i potrzeb ich dziecka. Rodzice pod okiem fizjoterapeuty stają się terapeutami własnego dziecka, muszą więc wiedzieć i zrozumieć jakie reakcje ruchowe mają uzyskać w trakcie stymulacji. Spotkania w gabinecie na początku odbywają się minimum raz w tygodniu. Po stopniowym włączeniu całego programu ćwiczeń, w miarę jak rodzice coraz pewniej czują się w roli terapeuty swojego dziecka, spotkania mogą odbywać się rzadziej. Rodzice muszą wiedzieć jak bardzo ważna jest atmosfera w jakiej wykonuje się ćwiczenia. Ważne jest aby swoim pewnym tonem głosu wspierali swoją pociechę

Metoda PNF swój początek ma w latach czterdziestych ubiegłego stulecia i ściśle wiąże się z osobami Hermana Kabata oraz Margaret Knott. Metoda odwołuje się do torowania, aktywizowania struktur nerwowo-mięśniowych za pomocą proprioreceptorów (receptorów czucia głębokiego).
Koncepcja PNF pozwala na terapię niemal wszystkich zaburzeń ruchowych, a więc bardzo dobrze nadaje się do wykorzystania w neurologii, ortopedii, do rehabilitacji zespołów bólowych narządu ruchu, w tym kręgosłupa oraz wad postawy i skolioz. Warunkiem powodzenia terapii wg koncepcji PNF jest przekonanie pacjenta o potrzebie pracy nad własnym problemem, tym samym aktywne włączenie się w proces rehabilitacji. Oczywiście świadomym należy być tego, iż metoda PNF tak jak każda inna metoda neurofizjologiczna nie jest w stanie odbudować zniszczonych lub trwale zdeformowanych struktur układu nerwowego czy narządu ruchu, może jedynie pomóc wytworzyć kompensację poprzez wykorzystanie rezerw i plastyczności nieuszkodzonych obszarów.

Jest to specjalistyczna metoda rehabilitacji kręgosłupa i kończyn, której celem jest nie tylko ograniczenie lub zlikwidowanie objawów bólowych, lecz także przywrócenie poprawnego działania kręgosłupa, a przede wszystkim przeciwdziałanie nawrotom dolegliwości. Zamierzenie to można osiągnąć przez ćwiczenia dobrane indywidualnie do potrzeb pacjenta, na podstawie szczegółowego wywiadu oraz specjalistycznych testów.

Zajęcia terapeutyczne maja na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni palców jak i dostarczenia wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów, struktur materiałów oraz ich rozróżniania.

Zajęcia terapeutyczne z terapii motoryki ręki to ćwiczenia i zabawy mające rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. Terapia ręki polega na wykonaniu i doskonaleniu różnych czynności manualnych, dostosowanych do wieku i możliwości dziecka. Terapia ręki ma na celu usprawnianie precyzji ruchów rąk, wyuczenie zdolności skupienia uwagi, patrzenia, wzmacnianie koncentracji, poprawę koordynacji wzrokowo-ruchowej, pozwala przekroczyć „linię środka”. 

Terapia ręki kierowana jest przede wszystkim do dzieci, które wykazują:

• zaburzenia napięcia mięśniowego,
• trudności z planowaniem ruchowym i uczeniem się nowych czynności manualnych, manipulacyjnych,
• trudności w przenoszeniu ciężaru ciała,
• nieprawidłową postawę ciała,
• zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• problemy z nauką,
• wykonywaniem czynności samoobsługi i czynności dnia codziennego,
• problemy w zabawach manualnych lub niechęć do tego typu zabaw,
• mało precyzyjne ruchy dłoni, związane z nieprawidłowym napięciem mięśniowym (nadmiernym bądź zbyt małym) – problemy grafomotoryczne.

Innowacyjna metoda mająca znaczący wpływ na wspieranie procesów leczniczych i wydolnościowych. Kinesiologytaping rekomendowany jest do zmniejszania bólu pochodzenia mechanicznego (np. przeciążenia, urazy, blizny, kontuzje) jak również chorobowego (dyskopatia, dolegliwości reumatyczne, zwyrodnieniowe, pooperacyjne) oraz nienaturalnych odczuć skóry i mięśni. Taping redukuje obrzęki i zastoje limfatyczne, wspomaga naturalną pracę mięśni.

Piłka gimnastyczna to bardzo popularny przyrząd do ćwiczeń. Korzysta się z niej na zajęciach fitness zwanych fit ball. Fit ball łączy fitness oraz piłkę. Zajęcia z piłką stosowane są często w rehabilitacji, ponieważ odciążają odcinek lędźwiowy, mają pozytywny wpływ na zdrowie kręgosłupa oraz na postawę. Fit ball to ćwiczenia z użyciem różnej wielkości piłek. Trening zaczyna rozgrzewka składająca się z prostych ćwiczeń, które angażują główne grupy mięśniowe. Do treningu należy odpowiednio się przygotować. Piłkę należy dobrać do swojego wzrostu. Na piłce powinniśmy móc swobodnie usiąść z nogami zgiętymi pod kątem około 90 stopni. Na piłce można się turlać, siedzieć, podskakiwać. Treningi z piłką nie wymagają od ćwiczącego dużej sprawności fizycznej, a mają wiele zalet. Są połączeniem gimnastyki i relaksu. Aby utrzymać się na piłce, trzeba balansować całym ciałem. Uruchamiają się wówczas mięśnie brzucha i kręgosłupa. Do korzyści płynących z treningu z piłką należy także zwiększenie siły mięśniowej oraz wytrzymałość, a także poprawa koordynacji ruchowej i równowagi. Ćwicząc z piłką poprawisz sylwetkę, zyskasz kondycję i stracisz kilka lat. Poprawia humor, wzmacniając i modelując całe ciało. Trening jest dla każdego, zwłaszcza dla tych, którzy mają problemy z kręgosłupem.

Polega na wykorzystywaniu dotyku w celu wywołania uczucia odprężenia i dobrego samopoczucia. Istnieje wiele technik tego masażu, wszystkie jednak polegają na stosowaniu systematycznych ruchów nacierania, głaskania, uciskania, ugniatania lub mocnego oklepywania skóry, mięśni lub stawów. Stosuje się go dla złagodzenia sztywności, napięcia i bólu mięśni (zalecany szczególnie sportowcom dla rozluźnienia mięśni przed zawodami, a po zawodach – dla złagodzenia bólu po wysiłku fizycznym), migrenowego i napięciowego bólu głowy oraz bólu lędźwiowo-krzyżowego, dla ogólnego odprężenia, dla przezwyciężenia stresu. Masaż leczniczy może usuwać skurcze nóg. Masowanie pleców i ramion pomaga kobietom w bólach porodowych. Zwykle masaż leczniczy polega na rozluźnianiu mięśni oraz łagodzeniu napięcia psychicznego, a to przynosi ulgę i uczucie odprężenia. Ten rodzaj masażu zwiększa dopływ krwi do masowanego miejsca, co przyspiesza proces leczenia.

Jest techniką wykorzystującą różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Punkty spustowe są to wrażliwe miejsca w mięśniach, które pod wpływem ucisku powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca działania terapeuty.

Metoda ta zalecana jest także jako prewencyjne leczenie wcześniaków w celu zapobiegania powstawania patologii. Niemowlęta wykazują się dużymi możliwościami rozwojowymi oraz plastycznością mózgu. Asymetryczne ułożenie pasa miednicowego i barkowego wpływa na nieprawidłowe ułożenie głowy oraz zaburzenia oddychania. Ćwiczenia przygotowują dziecko do podjęcia funkcji ruchów mimicznych, artykulacyjnych, do jedzenia, picia. Polegają one na wczesnym rozpoznaniu nieprawidłowości i stymulacji punktów neuromotorycznych twarzy.